“Je kunt Leefbaar Loon alleen realiseren door het naar de winkelvloer te brengen”

In september publiceerde het Duitse retailmagazine Lebensmittel Praxis een special over sociale duurzaamheid in de voedinsgssector. Volkert Engelsman, CEO van Eosta, werd geïnterviewd over Eosta's sociale beleid en Living Wage campagne. Eosta is de eerste supplier in Europa die het Living Wage concept naar de winkelvloer brengt, door Living Wage Mango's te verkopen. Lees het hele interview door Bettina Röttig hier:

"Sociale duurzaamheid heeft een hoge prioriteit bij Eosta," zegt Eosta-directeur Volkert Engelman. "De Duurzaamheidsbloem, die dient als het transparantie- en communicatiemodel voor ons merk Nature & More, biedt informatie over drie aspecten van sociale duurzaamheid: namelijk vrijheid, gerechtigheid en solidariteit. Sociale duurzaamheid gaat niet alleen over goede werkomstandigheden, maar ook over persoonlijke ontwikkeling, onderwijs, vrijheid van gedachte en godsdienst, gelijke kansen en vrije meningsuiting. Maar op dit moment ligt onze focus op eerlijke lonen.

Wat doet Eosta om de werk- en leefomstandigheden in de toeleveringsketen te verbeteren?
Volkert Engelsman: We hebben al heel lang een reeks projecten om de sociale omstandigheden voor producenten in ontwikkelingslanden te verbeteren. In onze campagne "One Cent for the Future” gaat één cent prijstoeslag voor elke kilo verkochte producten volledig naar de arbeiders in de landen van het zuiden. Daar worden kleine klinieken, nieuwe huizen voor de arbeiders, schoolbibliotheken, zonne-installaties of voetbalvelden van gefinancierd. In Mexico is er een complete school gebouwd, in Argentinië wordt een regionaal symfonieorkest ondersteund, dat midden in de woestijn Verdi-opera's uitvoert. Daar werken namelijk ineens veel Russische vluchtelingen in de appel- en perenteelt. En veel Russen zijn zeer muzikaal; het orkest is balsem voor hun ziel en ondersteunt de integratie.

Dat klinkt als zeer individuele benaderingen en persoonlijke contacten.
Het loopt altijd via persoonlijk contact. We verpersoonlijken de toeleveringsketen, want anonimiteit draagt altijd bij aan uitbuiting. Dé sleutels tot een duurzamere economie zijn transparante toeleveringsketens en storytelling. Hoe transparanter en persoonlijker de informatie over de teelt en de mensen erachter, en hoe meer de consument weet over wat er met zijn geld in het land van productie wordt opgezet, hoe beter.

Op dit moment richt u zich op leefbare lonen. Hoe gaat u daarbij te werk?
Samen met de Verenigde Naties en een aantal ontwikkelingshulporganisaties werken we hard aan het vaststellen van benchmarks voor leefbare lonen en het realiseren daarvan bij onze telers. We zijn al een tijdje bezig met dit thema, maar we hebben nog veel werk te doen.

Welke criteria worden gebruikt en voor welke landen zijn er benchmarks gedefinieerd?
Tanzania, Kenia, Oeganda, Ghana, Burkina Faso. In de pijplijn zitten de Ivoorkust, Senegal, Costa Rica, Honduras, Guatemala enz. Het gaat om basisbehoeftes als voedsel, kleding en onderdak, maar ook onderwijs, gezondheidszorg en het opbouwen van buffers voor onverwachte gebeurtenissen die iedereen kunnen overkomen.

Wat is de grootste uitdaging bij het vaststellen van benchmarks?
Er zijn bijvoorbeeld arbeidsmigranten uit andere landen, die niet alleen voor zichzelf, maar ook voor hun familie thuis voor brood op de plank zorgen. Hoe bepaal ik wat voor hen een leefbaar loon is? Een ander voorbeeld: In kleine boerengemeenschappen zoals bijvoorbeeld in Tanzania verbouwen de boeren vaak meerdere producten, en ze leveren niet alleen aan ons. Dan kun je niet meer van leefbaar loon spreken, maar gaat het om leefbare inkomens en de vraag hoe wij in deze mix passen.

In een eerste project heeft u zichzelf ten doel gesteld de inkomenskloof in de mangoteelt in Burkina Faso te dichten. Hoe ver bent u daar al mee?
Voor Burkina Faso hebben we een stedelijk leefbaar loon berekend van ongeveer 247 dollar per maand, en op het platteland een leefbaar loon van ongeveer 205 dollar per maand. Dit ligt ver boven het wettelijke minimumloon in Burkina Faso, dat voor een ongeschoolde arbeider maar 55 dollar per maand bedraagt. Sinds mei 2020 kunnen klanten mango's van dit project kopen, inclusief een toeslag van tien cent per kilo voor een leefbaar loon. De geïnde toeslag wordt ingezet voor maatregelen die een structurele loonsverhoging voor de werknemers bewerkstelligen. Dit project wordt ook doorgevoerd voor een van onze ananasproducenten in Zuid-Amerika en voor avocadoproducenten in Kenia.

Hoe communiceer je dit thema op het point of sale?
Op elke mango zit een sticker met het Living-Wage logo, en we hebben allerlei promotiemateriaal ontworpen zoals bijvoorbeeld schapstoppers, waarop de consument kan lezen dat de producenten eerlijke lonen hebben ontvangen. We moedigen consumenten ook aan om eens een kijkje te nemen op de website livingwage.eu voor meer informatie. Daar laten we zien hoe er gecontroleerd wordt, hoe de benchmarks eruit zien, en hoe dicht we bij onze doelen zijn.

Hoe zijn de reacties tot nu toe?
We krijgen veel waardering van retailers omdat we niet alleen studies uitvoeren, maar ook oplossingen bieden voor de PoS.

Wat is uw mening over de nieuwe toeleveringsketenwet waar nu door de Duitse regering over gedebatteerd wordt? In hoeverre zou Eosta klaar zijn voor zo'n wet?
Hoe eerder zulke wetten er komen, hoe beter. Zijn we er helemaal klaar voor? Ja en nee. We werken volgens ons goed onderbouwde duurzaamheids- en transparantiesysteem, maar we hebben nog heel wat werk te doen. Wat ons vertraagt is het ongelijke speelveld in de markt. Op dit moment is het zo dat diegene die het meeste uitbuit, ook het meeste concurrentievoordeel heeft. De politiek zou hier een belangrijke rol kunnen spelen, door te zorgen voor gelijke, d.w.z. eerlijke, randvoorwaarden. Maar een gebrek aan een wet kan nooit een excuus zijn om niets te doen.

Wat zou u van zo’n wet verwachten?
Alles begint met een eerlijke verdeling van de rijkdom. En het thema gezondheid moet er ook dringend in worden opgenomen. Op dit moment wordt er nog steeds te veel schade veroorzaakt door chemische bestrijdingsmiddelen. We moeten echt stoppen met het vergiftigen van onszelf en onze planeet.

Lees het originele artikel door Bettina Röttig hier.